Yuragimda saqlaganlarim: “Siz men uchun yagonasiz, Jufti Halolim!”
 Ushbu sahifaga kelayotgan maktublar, bo‘layotgan qo‘ng‘iroqlar haqida har doim ta’kidlashimizga qaramasdan, mushtariylar ichida ularning hayotiyligiga shubha bildiruvchilar ko‘plab topiladi. Biroq biz shuni ishonch bilan ta’kidlaymizki, “Yuragimda saqlaganlarim”ning barcha-barchasi murojaatlar asosida yozilmoqda. Bugungi hikoyamizga ham gumon bilan qarovchilar topilishi turgan gap. Ammo bu ham ayni damda oramizda yashayotgan, Namangan viloyati, Uychi tumani, Mevazor qishlog‘ida istiqomat qiluvchi Yulduzxon aya Yusupovaning qalb so‘zlaridir. Muxlisamizning dilida saqlab kelgan gaplari turmush o‘rtog‘i Abdubanno Xolmonovga atalgan... O‘shanda kenjatoy qizimiz endigina ikki yoshga kirgandi. Qolgan to‘rt farzandimiz ham hali g‘o‘r bolalar... Katta o‘g‘limizni poytaxtga, ixtisoslashgan maktabga joylab kelgandingiz. — Bizsiz ozgina qiynalsa, hech narsa qilmaydi. O‘g‘il bola-ku! Ammo ertaga bir kun uzoqda bo‘lsa-da, yaxshi maktabda o‘qitganimiz uchun bizdan xursand bo‘ladi, — degandingiz uni olib ketayotganda. Poytaxtga o‘qish uchun ketayotgan to‘ng‘ichimiz esa o‘sha onlarning o‘zidayoq qilayotgan ishingizdan mamnun edi. Har uyga kelganida o‘qituvchilari, tengdoshlari va azim shahar haqida ko‘rganlarini aytib tugatolmasdi. Hayotimiz go‘zal va havas qilgulik edi. Kunlarning birida men erka qizchamizni ko‘tarib, do‘konga chiqdim. “Chiqmasam bo‘larmidi?..” Shu so‘zlarni bot-bot ko‘zlarimda yosh bilan takrorlashimga majbur qilgan mash’um voqea kutilmaganda ro‘y berdi. Qo‘limda qizalog‘im bilan shodon ketayotgan chog‘imda, tuyqus oyog‘im sirpandi... Miyamga urilgan gap: “Bolam lat yemasin, yomon tushmasin...” O‘zim orqaga, chalqancha yiqilayotgan bo‘lsam-da, bolamni mahkam bag‘rimga bosib, qo‘llarimdan chiqib ketmasligi uchun qattiq quchdim. Oyog‘im osmonda bo‘lib tusharkanman, birinchi bo‘lib belim toshdan qattiq yerga urilganini, ko‘zlarimdan o‘t chaqnagandek bo‘lganini payqadim... Ko‘zlarimni ochganimda shifoxonada yotar, siz yonimda o‘tirardingiz. — Qizim... Unga hech narsa qilmadimi? — so‘raganim shu savol bo‘ldi. — Xavotir olma, uning bir dona sochi ham to‘kilmagan. Juda yaxshi. Oyim qarab o‘tiribdi, — dedingiz jilmayib. Ana shundan so‘ng bizga atalgan sinovlar boshlandi. Men to‘shakka mixlangan, siz esa tez orada oyoqqa turishimni aytishdan charchamasdingiz. Bu orada bir qancha og‘ir jarrohlik amaliyotlarini boshdan o‘tkazdim. — Bu temir singan suyakning to‘g‘ri bitishiga yordam beradi. Yana bemorning belini tik tutishida ham ko‘maklashadi, — deya shifokorlarning operatsiya jarayonida belimga qo‘ygan temiri bir qo‘lim va bir oyog‘imni butkul falajladi. — Bundan oldin oyog‘im ham, qo‘lim ham qimirlardi-ku! Nega bir tomonim ishlamaydi? — dahshatga tushdim men. — Jarohating yangi. Hali sog‘liging tiklanmagan. Asta-sekin ishlaydi, — tasalli berdingiz siz. Endi mening yonimda kechayu kunduz bo‘ladigan ko‘makchi lozim edi. Chunki sizning zimmangizda besh bolamiz, onangiz, ro‘zg‘or tashvishlari va yumushlari bor. Ungacha sizning qaramog‘ingizda bo‘ldim. Endi ishingizni davom ettirishingiz, bolalar va mening sog‘ayishim uchun ko‘proq mablag‘ topishingiz kerak. — Oyi, sizga nima bo‘ldi? — kunlarning birida yonimda to‘ng‘ichimiz paydo bo‘ldi. — Kim olib keldi, seni? Nega kelding? — dedim uning o‘qishidan xavotirlanib. Endi yettinchi sinfga o‘tgan bolam kattalardek javob berdi: — Dadam borib, sizning kasalligingizni aytgandi, kelaverdim. O‘qishda keyin ham o‘qiyveraman, hozir sizning sog‘lig‘ingiz birinchi o‘rinda. Tuzalib ketsangiz bo‘ldi. O‘qish qochib ketmaydi-ku! — Sen o‘qishingni tashlama, bolam. Meni deb maktabingni tashlab keldingmi? — uning poytaxtda o‘qiyotganidan qanchalar g‘ururlanishini, tirishib o‘qishini bilganim uchun yig‘lab yubordim. — Oyi, men shu yerda bo‘lsam, tez tuzalasiz, — dedi u. Boshqa gapira olmadim. Chunki menga shifoxonada qaraydigan boshqa odam yo‘q. Siz tongdan kechgacha ishda bo‘lasiz, onangiz ro‘zg‘or va bolalar bilan mashg‘ul. Men uchun esa o‘g‘lim... Uzoq davolanishdan so‘ng uyga qaytdik. Afsuski, ahvolimda zig‘ircha o‘zgarish yo‘q. Faqat yotaman. Birovning ko‘magisiz o‘tira olmayman ham. Aslida o‘tirish ham mumkin emas. Xullas, men to‘shakka mixlangandim. Haftalar, oylar, hatto yillar o‘tdi. Men o‘sha-o‘sha... Ba’zan belimga o‘rnatilgan temirning mahkamlagichlari bo‘shab ketar, siz ularni xuddi shifokor kabi o‘rniga mustahkamlar, menga dalda berardingiz. Opichlab toza havoga olib chiqqaningizda, qo‘llaringiz toliqsa-da, ko‘tarib hovlini aylantirib yurganlaringizda ich-ichimdan ezilardim: “Xudoyim, qani edi tezroq tuzalsam... Aslida ayol eriga xizmat qilishi kerak. Mening erim esa... Agar sog‘ayib ketsam, yelib-yugurib xizmatini qilaman. U uchun jonimni berishga ham tayyor bo‘laman! Faqat dardimga shifo, oyoqlarimga jon bersang bo‘lgani! Xudojon, mana shu insonning yaxshiliklarini qaytarish uchun ham menga shifo ber!” Afsuski, bu iltijolarim Egasiga yetib bormayotgandek, tobora ahvolim og‘irlashar, umidim so‘nib borardi. — Meni davolatishni bas qiling. Endi tuzalmayman. Shu holimda o‘lib ketaman, — derdim yotaverish jonimga tekkan paytlarda. — Ie, bu nimasi? Mana, ancha yaxshisan-ku! — derdingiz ishonch bilan. — O‘zingga sezilmayaptimi? Avvalgidan yaxshisan! Men esa jonsiz qo‘l va yurishni butkul unutgan oyoqlarimga jon-jahdim bilan tikilardim. Xuddi ularning sog‘ayayotganini ko‘z bilan ilg‘ash mumkindek... Odam harakatsiz bo‘lsa, xastaliklar ham yopishaverarkan. Men siz aytgandek yaxshi bo‘lmayotgandim. To‘satdan qornimda boshlagan og‘riq, ko‘ngil aynishi tufayli yana shifoxonaga olib yugurdingiz. — Ko‘richak! Operatsiya qilmasak bo‘lmaydi! — dedi shifokor. Men esa xo‘rligim kelib yig‘lashga tushdim: — Tegmang menga! Tinchgina o‘lishga qo‘ying! Bunaqa azoblardan ko‘ra o‘lganim yaxshi! Shu kammidi, menga? Siz meni ohista bag‘ringizga bosdingiz, yoshli ko‘zlarimni artarkansiz, jilmayib so‘zladingiz: — Osongina o‘lib ketmoqchimisan? Men nima qilaman, keyin? Bolalarimiz-chi? Biz uchun sabrli bo‘l! Sen kuchlisan! Avvalgi dardlaring oldida ko‘richak nima bo‘pti? Nahot, shu kichik operatsiya uchun yig‘layapsan? Tilsiz qoldim. Yoningizda, matonatingiz qarshisida ojiz qoldim. “Rostdan ham ko‘richak nima bo‘pti? Bu dardlar nima degan gap?” O‘shanda shunday o‘ylagandim. Chunki hali oldinda qancha sinovlar borligini bilmasdim-da! Hali bu harakatsiz yotishlar o‘pkamga ham ziyon yetkazishini, yana jarrohlik stoliga yotishimni tush ko‘ribmanmi? Ammo siz bularning hammasini xotirjam qarshi olardingiz. Men esa butkul tushkunlikka tushgandim. Kenjatoyimiz ham ulg‘ayib, maktabga bora boshladi. Hamon to‘shakdaman. Siz ham, onangiz ham atrofimda parvona. Holimdan ezilib ketardim. Bunday yashagandan ko‘ra, o‘lgan afzal emasmi? Miyamda shu fikr aylangani sari siz bilan xayolan xayrlasha boshlardim. Hatto har kuni sizga maktub yozardim: “Azizim... Sizdan shunchalar minnatdormanki, uning cheku chegarasi yo‘q. Afsuski, buni sizga aytishdan ham ojizman. Shu qadar sizdan qarzdormanki, ikki dunyoda ham uza olmasam kerak. Dadasi... Aytmoqchi bo‘lganim, endi... uylaning...” Xatim shu yerga yetganda yum-yum yig‘lar va beixtiyor yirtardim. Har kuni shu hol takrorlanardi. Necha oy yoki necha yil sizga shu tarzda maktublar bitdim, buni yolg‘iz Alloh va bolalaringiz bilar... Sanog‘ini o‘zim ham bilmayman... — Toshkentda bir zo‘r do‘xtir bor ekan. O‘shaning manzilini oldim. Shunga olib boraman, seni. Ko‘rmagandek bo‘lib ketasan, — dedingiz bir kuni teringizga sig‘may. Qarshiligimga qaramay, yo‘lga tushdik. Shifokor meni obdon tekshirdi, shikoyatlarimni tingladi. Nihoyat qaror berdi: — Operatsiya! Yuragim ortga tortib, sizga qaradim. Siz esa jilmaygancha dedingiz: — Qo‘rqma, oxirgisi! Rostdan ham bu jarrohlik oxirgisi bo‘ldi. Bir ikki-uch oylik muolajalardan so‘ng shifokor mamnuniyat bilan dedi: — Endi yura olasiz. Qani, sek-i-in turing-chi? — Unaqa hazil qilmang, do‘xtir, — dedim ko‘nglim og‘rib. — Yulduz, endi yura olasan. Bitta tur-chi? — hayajoningizni bosa olmasdingiz. Men esa mutlaqo ishonmasdim. Shuncha yildan so‘ng oyoqqa turish men uchun ertakdek edi. Ularning qistovi bilan zo‘rg‘a o‘rnimdan turdim. Ishonmadim. O‘z oyoqlarimda tik turganimga ishongim kelmasdi. Ko‘zlarimga quyilayotgan yoshlar, qarshimdagilarni ko‘rsatmay qo‘ydi. Qadam tashlagani o‘zimda jur’at topa olmadim. Yodimda, qo‘ltiqtayoqda uyga kirib kelganimda katta o‘g‘limiz ancha bo‘yi cho‘zilib, ulg‘ayganiga qaramay kenja singlisini ko‘tarib olib chiqib, baqirgandi: — Qara, oyim yurib kelyapti! O‘z oyog‘i bilan yurib kelyapti... Siz, mehribon onangiz va bolajonlarim bu kunni qanchalar kutganingizni, mendan-da ko‘proq kutganingizni o‘sha onda angladim. Hali butkul sog‘aymagan, qo‘ltiqtayoqda uch-to‘rt yil yurishimni, sizga hali-veri nafim tegmasligini bilsamda xursand edim. Shodligim cheksiz edi... Yillab davom etgan bu sinovni shukrki, biz yengdik. Ayrimlar hatto meni o‘lib ketgan deb yurarkan. Shu boisdanmi, o‘sha kenjatoyimizni uzatganimizda, kuyovimiz “Sizning onangiz o‘gay-a?” deb so‘ragan ekan. Buni eshitib rosa kuldik. Ilohim, endi doim kulgilarimiz yangrab tursin! O‘shanda sizdan so‘ragandim: — Men nogiron holimda o‘lib ketshimga ishonib turganimda, siz doim kuch berardingiz. Nega tushkunlikka tushmagandingiz? Siz esa javob berdingiz: — Men ishonardim, Xudoning besh bolamni zor qaqshatib, seni olib qo‘ymasligiga ishonardim! Men esa sizdek inson dunyoda bittaligiga ishonaman! Siz men uchun yagona va tengsizsiz, jufti halolim! Nargiza USANBOYEVA yozib oldi
| |
Категория: SEVGI DUNYOSI | | |
| Просмотров: 4104 | |
Похожие материалы
 | 24.02.2016 4147 |
Shahzoda ft. Shoxrux - Ket mp3 Muhabbat tafti - Teri Meri hind soun... mp3 Ummon Guruhi - Aybim mp3 Benom - Balki Tun (OST Salom Sevgi) mp3 Munisa Rizayeva - Yurak mp3 Bolalar Guruhi - Jiyda mp3 VIA Marokand - Tarnov mp3 Botir Qodirov - Ko'ngil Izhori mp3 Jahongir - Bahor Bo'lib Sev (Buy... mp3 Shoxrux - Mani Jonim mp3
Время: 16:58
Добро Пожаловать, Гости
Добро Пожаловать, Гости
Copyright © MP3LAR.COM 2016-2024 | Все права защищены | Реклама | Мы не несём ответственности за содержание. | Бесплатные произведения предназначены исключительно для предварительного ознакомительного прослушивания. Использование материалов сайта возможно только с письменного разрешения Администрации. |
Сделать бесплатный сайт с uCoz
